வசனம் வீணாவதில்லை

 வசனம் வீணாவதில்லை

www.sinegithan.in

கல்லூரி வகுப்புகள் முடிந்ததும், விடுதியை நோக்கி நடந்துகொண்டிருந்தான் ராகுல்; வீட்டை விட்டு தூரமாயிருந்ததால், வீட்டின் நினைவுகள் அவ்வப்போது அவனை வாட்டியெடுத்தன. ஒருபுறம் வீட்டில் வியாதிப்படுக்கையில் இருக்கும் தாய், மற்றொருபுறம் குடித்துவிட்டு குடும்பத்தினைக் குறித்து கவலையற்று வாழும் தந்தை. வறுமையின் நிமித்தம் உறவினர்களும் தனக்குத் தூரமாயிருக்கும் சூழ்நிலை. நண்பர்களது உதவியுடன் கல்லூரிப் படிப்பினை தொடர்ந்துகொண்டிருந்தான். எனினும், மற்ற மாணவர்களுக்குக் கிடைத்த வாழ்க்;கை, தனக்குக் கிடைக்கவில்லையே என்ற வருத்தம், அவ்வப்போது அவனை 'நீ ஏழை' என்பதை நிறுத்துச் சொல்லிக்கொண்டிந்ததால், 'வாழ்ந்தெதற்கு?' என்ற கேள்வியும் இடையிடையே இதயத்தில் வந்துபோனது. வருத்தங்களை நினைத்து, நினைத்து வீட்டிற்கு வந்துபோவதையும் தவிர்த்துவந்தான் ராகுல். கல்லூரியின் கடைசி ஆண்டு, வீட்டைக்கூட காணாதபடி கண்களை மூடிக்கொண்டு, படிப்பிலேயே மூழ்கியிருந்தான் ராகுல். 

மூன்று ஆண்டுகளுக்குப் பின், காலம் ஒருவழியாக கல்லூரி வளாகத்திலிருந்து தன்னை வெளியேற்ற, வீடு வந்து சேர்ந்தான் ராகுல். வீட்டின் வாசலை நெருங்கி, உள்ளே எட்டிப்பார்த்த ராகுலிற்கு அதிர்ச்சி காத்திருந்தது. தான் பாசமாய் நேசித்த அம்மாவின் படம் சுவற்றில் மாலையுடன் தொங்கவிடப்பட்டிருக்க, பரிதாபமாய் அதன் கீழே அமர்ந்திருந்தார் அப்பா. இடிந்துபோனவனாக, 'எனக்கு ஏன் சொல்லவில்லை; அம்மாவைக் காண வந்திருப்பேனே' என்று கதறி அழுதும், அப்பாவிடமிருந்து எவ்வித பதிலுமில்லை. இந்நிலையில், குடித்து குடித்து உடலைக் கெடுத்துக்கொண்ட தந்தையையும் பறிகொடுத்தான் ராகுல். 

வாழ்க்கையே இருண்டுபோனது; நான் மட்டும் இனி இருந்தெதற்கு என்ற மனநிலையோடு மரணத்தை நோக்கி நடந்தான் ராகுல். தற்கொலை செய்துகொள்வதையே தீர்வாக்கிக்கொண்டு, தனியாக வீட்டினுள் படுத்திருந்தபோது, வாசற்கதவினைத் தட்டுகின்ற சத்தம்.... யாரென எட்டிப்பார்க்க, வெளியிலோ வெள்ளைத் தாடியுடன், நீண்டதோள் தோள் பையுடன் நின்றுகொண்டிருந்தார் ஓர் முதியவர். என்னைத் தேடி எதற்கு வந்திருக்கிறார் என்று சிந்திப்பதற்குள், கையிலிருந்த ஓர் காகிதத்தை நீட்டினார் அவர். வாங்கிக்கொண்டான் என்றாலும் வாசிக்கவோ மனதில்லை. வீட்டின் ஒரு மூலையில் அதனை வீசிவிட்டு வெளியேறினான். கடைவீதிக்குச் சென்று, விஷத்தை வாங்கிக்கொண்டு, காட்டை நோக்கி நடந்தான்.  மாலை மயங்கும் நேரம், ஆளறவமமற்ற பகுதி, கூட்டைத் தேடி பறந்துசென்றுகொண்டிருக்கும் பறவைகள்; என்றாலும், மரங்கள் ஒன்றோடு ஒன்று உரசிக்கொள்வதினால் உண்டான சத்தம், அவைகள் எதையோ பேசிக்கொள்வதுபோலத் தென்பட்டது. மரணத்தைச் சந்திக்க தனது மனதை ஆயத்தமாக்கிக்கொண்டு, வாங்கியிருந்த விஷத்தைச் சுற்றியிருந்த காகிதத்தை மெல்ல பிரித்தான் ராகுல். ஏதா அதில் எழுதியிருக்கிறதே; என்று வாசிக்கத் தொடங்கினான், 'நீ பயப்படாதே, நான் உன்னுடனே இருக்கிறேன்; திகையாதே, நான் உன் தேவன்; நான் உன்னைப் பலப்படுத்தி உனக்குச் சகாயம்பண்ணுவேன்; என் நீதியின் வலதுகரத்தினால் உன்னைத் தாங்குவேன்' (ஏசா 41:10) என்ற வசனத்தை வாசித்ததும், யாரோ ஒருவர் தன்னோடு பேசுவதை உணர்ந்தவனாக, யார்? என்ற கேள்வியோடு மரணத்தை மறந்து காலை வரை காட்டிலேயே கண்விழித்திருந்தான்.  

மறுநாள் காலை, சூரியன் தன் கதிர்களை வீசி வானத்தில் ஏறிக்கெண்டிருந்தது. காட்டிலிருந்து கால்நடையாக வீட்டை நோக்கி நடந்தான் ராகுல். வீட்டின் உள்ளே சென்றதும்; அவன் வீசியெறிந்த காகிதம் கதவண்டையிலே காலடியில் கிடந்தது; குனிந்து அதனை கையிலெடுத்து வாசித்த ராகுலுக்கு மீண்டும் அதிர்ச்சி, அதிலும், 'நீ பயப்படாதே, நான் உன்னுடனே இருக்கிறேன்; திகையாதே, நான் உன் தேவன்; நான் உன்னைப் பலப்படுத்தி உனக்குச் சகாயம்பண்ணுவேன்; என் நீதியின் வலதுகரத்தினால் உன்னைத் தாங்குவேன்' (ஏசா 41:10) என்றே எழுதியிருந்தது. தன்னுடைய வீட்டிற்கு வந்து முதியவர் கொடுத்த காகிதத்தை தான் வீசியெறிந்ததுபோல, கடைக்காரருக்கும் அந்த முதியவரே கொடுத்திருக்கக்கூடும் என்பதை அறிந்துகொண்டான் ராகுல்.  மரணத்தை நோக்கி நடந்துகொண்டிருந்த மனிதனை, வீட்டிற்கு வந்து தடுத்ததுடன், விஷம் வாங்கிய இடத்திலும் விஷத்தை சுற்றி காகிதமாக வந்து கரத்தைப் பிடித்த ஆண்டவருக்கு தனது வாழ்க்கையை அர்ப்பணித்தான். வசனத்தை விதையுங்கள்; அவைகள் ஒருபோதும் வீணாவதில்லை. வாசித்தாலும், வீசினாலும் அவை வீணாவதில்ல.